جراحی شانه

کارپال تانل سندرم شکستگی های مچ دست دررفتگی های مچ دست شکستگی دررفتگی های ارنج شکستگی دررفتگی های شانه تنیس البو گلف البو روتاتورکاف شانه منجمد

شانه شما انعطاف پذیرترین مفصل در بدنتان است. این مفصل به شما اجازه می دهد تا بازوی خود را در موقعیت ­های بسیاری از جمله جلو، بالا، پهلو و پشت خود حرکت و چرخش دهید. این انعطاف پذیری نیز شانه شما را در معرض ناپایداری و آسیب قرار می دهد.

با توجه به ماهیت این مشکل، روش­های غیر جراحی درمان غالباً پیش از عمل جراحی پیشنهاد می شوند. با این حال در برخی موارد، به تأخیر انداختن عمل جراحی شانه می تواند احتمال افزایش مشکل را بیشتر کند و پروسه درمان را در آینده سخت­تر نماید. تشخیص و درمان زودهنگام و صحیح شانه می تواند در دراز مدت تفاوت قابل توجهی را به همراه داشته باشد.


نحوه عملکرد شانه ­ها در حالت معمول

کالبدشناسی مفصل شانه

شانه یک مفصل توپ و سوکت است و از سه نوع استخوان تشکیل شده است: استخوان بازو (هومروس)، تیغه شانه (کتف) و استخوان چنبر (ترقوه).

توپ انتهای بالای استخوان بازو در سوکت کوچکِ (گلنوئید) تیغه شانه جا می گیرد تا مفصل شانه (مفصل گلنوهومرال) را شکل دهد.

سوکت گلنوئید توسط لبه یک بافت نرمی به نام «لبروم» احاطه شده است.

سطح صاف و بادوام (غضروف مفصل) روی سر استخوان بازو و پوشش نازک داخلی (سینوویوم) مفصل به مفصل شانه اجازه می دهد تا به صورت روان حرکت کند.

قسمت فوقانی تیغه شانه (آکرومیون) بیش از مفصل شانه پرتاب می شود. یک سر انتهای استخوان ترقوه توسط مفصل آکرومیوکلاویکولار به تیغه شانه متصل است. سر انتهایی دیگر استخوان ترقوه توسط مفصل استرنو کلاویکولار به استخوان سینه (ااسترنوم) متصل است.

کپسول مفصلی در واقع یک ورقه نازک از الیاف است که اطراف مفصل شانه را احاطه کرده است. این کپسول علاوه بر اینکه موجب پایداری می شود، به شانه اجازه می دهد تا طیف گسترده­ای از حرکات را تجربه کند.

روتاتور کاف گروهی از ماهیچه­ها و تاندون­هایی هستند که موجب اتصال استخوان بازوی شما به تیغه شانه­تان می گردند. روتاتور کاف روی مفصل شانه و کپسول مفصلی را می پوشاند.

ماهیچه­ هایی که به روتاتور کاف متصل هستند به شما این توانایی را می دهند که بازوی خود را بلند کنید و آن را به بالای سرتان برسانید و در فعالیت­هایی همچون پرتاب یا شنا شرکت داشته باشید.

غشاء کیسه مانند (یا بورسا) میان روتاتور کاف و مخده­های تیغه شانه قرار دارد و به روانی حرکت میان این دو ساختار کمک می کند.


مشکلات مربوط به شانه و نحوه درمان آنها

بورسیت یا التهاب تاندون

بورسیت یا التهاب تاندون می تواند با استفاده بیش از اندازه از فعالیت­های تکراری همچون شنا، نقاشی یا وزنه برداری رخ دهد. این فعالیت­ها موجب مالش یا فشردن (برخورد) روتاتور کاف زیر آکرومیون و در مفصل آکرومیوکلاویکولار می شود. در ابتدا با تغییر فعالیت ­هایی که باعث بروز درد می شوند و با یک برنامه توانبخشی برای شانه، این مشکلات درمان خواهند شد.

برخورد یا پارگی ناقص روتاتور کاف

پارگی ناقص روتاتور کاف می تواند با التهاب مزمن و گسترش اسپرز در قسمت زیرین آکرومیون یا مفصل آکرومیوکلاویکولار همراه باشد.

درمان غیر جراحی محافظه کارانه عبارتند از اصلاح فعالیت­ها، ورزش سبک و گاهی اوقات تزریق کورتیزون. درمان غیر جراحی در اکثر موارد موفقیت آمیز است. اگر موفق نبود، اغلب برای حذف اسپرزها در قسمت زیرین آکرومیون یا مفصل آکرومیوکلاویکولار و ترمیم روتاتور کاف می بایست عمل جراحی صورت پذیرد.

پارگی کامل روتاتور کاف

جراحی روتاتورکاف
جراحی روتاتورکاف

پارگی کامل روتاتور کاف اغلب موارد ناشی از برخورد، پارگی ناقص روتاتور کاف، بلند کردن اجسام سنگین یا افتادن است. درمان غیر جراحی در اکثر موارد تنها با تغییر و اصلاح فعالیت­ها موفقیت آمیز بوده است.

اگر درد همچنان ادامه داشت، به منظور ترمیم پارگی روتاتور کاف شاید نیاز به جراحی باشد. تکنیک­های آرتروسکوپی موجب اصلاح اسپرزها، ارزیابی روتاتور کاف و ترمیم برخی از پارگی­ها می شوند. به منظور بازگرداندن عملکرد شانه، به توانبخشی گسترده­ای نیاز است.


ناپایداری شانه

ناپایداری غالباً زمانی رخ می دهد که سر استخوان بازو به زور از سوکت شانه خارج شود. این امر ممکن است در نتیجه­ی آسیب ناگهانی یا از استفاده افراطی از رباط شانه باشد.

دو نوع اصلی ناپایداری شانه عبارتند از نیمه دررفتگی و دررفتگی. نیمه دررفتگی در واقع دررفتگی ناقص یا کامل است. اگر شانه تا حدی از سوکت شانه خارج شده باشد، یعنی دچار دررفتگی شده است. حتی آسیب ناقص نیز ممکن است که استخوان بازو را از سوکت­اش جدا کند. دررفتگی زمانی رخ می دهد که سر استخوان بازو در سوکت شانه بلغزد. برخی از بیماران از ناپایداری مزمن رنج می برند. دررفتگی شانه ممکن است مکرراً اتفاق بیافتد.

بیمارانی که مکرراً دچار دررفتگی می شوند معمولاً نیاز به جراحی دارند. عمل جراحی باز ممکن است که وقت بسیار کمی را از آنها بگیرد. عمل جراحی آرتروسکوپی غالباً به صورت سرپایی انجام می شود.  استفاده از هر کدام از این روش­ها به توانبخشی گسترده­ای نیاز دارد، درمان­های فیزیکی نیز برای بهبود درد لازم است.

شکستگی ترقوه و جدا شدن مفصل آکرومیوکلاویکولار

شکستگی ترقوه

شکستگی ترقوه و جدا شدن مفصل آکرومیوکلاویکولار اغلب از جمله آسیب­های کودکان و کسانی است که در حین بازی بر روی شانه خود می افتند. بسیاری از این صدمات با آتل و پانسمان بر طرف می شوند. شکستگی­ها و جابجایی­های شدید یا جدایی مفصل آکرومیوکلاویکولار (از جمله شکستگی سر استخوان بازو (هومروس) یا شکستگی استخوان بازو) ممکن است که نیاز به عمل جراحی داشته باشند.

شکستگی سر هومروس (استخوان بازو)

شکستگی سر هومروس (استخوان بازو) ناشی از افتادن بر روی بازوی کشیده شده است، این امر خصوصاً در افراد مسنی که مبتلا به پوکی استخوان هستند بیشتر شایع است. اگر استخوان خرد یا جابجا شود، ممکن است به عمل جراحی باز نیاز باشد یا اینکه احتمالاً از مفصل مصنوعی (پروتز) به جای استخوان بازو بکار گرفته شود.

استئوآرتریت و آرتریت روماتوئید

آرتریت شانه

استئوآرتریت و آرتریت روماتوئید می تواند مفصل شانه و بافت­های اطراف آنرا از بین ببرد. آنها همچنین می توانند موجب انحطاط و پارگی کپسول یا روتاتور کاف شوند. استئوآرتریت زمانی رخ می دهد که روکش­های مفصلی نازک شده باشند. آرتریت روماتوئید با التهاب مزمن پوشش سینوویوم همراه است و می تواند مواد شیمایی تولید کند که در نهایت موجب از بین رفتن لایه ­های داخلی مفصل، از جمله سطح مفصلی شود.

جایگزینی شانه

جایگزینی شانه برای بیماران مبتلا به شانه درد و کسانی که پس از مدتی حرکت آنها محدود شده است توصیه می گردد. گزینه­ های درمان عبارتند از جایگزینی سر استخوان یا جایگزینی کل سوکت. جراح ارتوپد شما در مورد انتخاب بهترین روش با شما صحبت خواهد کرد.


معاینات ارتوپدی

معاینات ارتوپدی شانه از سه جزء تشکیل شده است:

  • ارائه تاریخچه پزشکی به منظور جمع آوری اطلاعات مربوط به مشکل کنونی شما؛ طول مدت علائم؛ درد و محدودیت ­ها؛ صدمات و درمان­های گذشته صورت پذیرفته با دارو یا عمل جراحی.
  • معاینات فیزیکی به منظور ارزیابی تورم، حساسیت به لمس، دامنه حرکت، قدرت یا ضعف، ناپایداری، و/یا تغییر شکل شانه.
  • آزمایشات تشخیصی، مانند اشعه ایکس که در موقعیت­های مختلف از شانه عکس گرفته می شود.

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی یا ام آر آی (MRI) ممکن است برای ارزیابی بافت­های نرم شانه مفید باشد. اسکن توموگرافی کامپیوتری (سی تی اسکن) ممکن است برای ارزیابی قطعات استخوان شانه مورد استفاده قرار گیرد.

جراح ارتوپد نتایج معاینات را با شما در میان می گذارد و در مورد بهترین روش درمان صحبت می کند. شما و پزشک معالج­تان ممکن است بر این امر توافق داشته باشید که جراحی بهترین گزینه درمانی است. پزشک معالج در مورد خطرات بالقوه و عوارضی که ممکن است پیش آید به شما توضیحاتی را خواهد داد. پزشک شما ممکن است در مورد اهدای خون­تان صحبت کند تا در صورت نیاز در حین عمل جراحی از آن استفاده شود.

برخی از عمل­ های جراحی برای چند روز نیاز به بستری شدن دارند. پزشک ممکن است در مورد برنامه ریزی­ های بعد از عمل جراحی با شما صحبت کند. شاید به مراقبت طولانی مدت در بیمارستان نیاز پیدا کنید یا اینکه حتی بعد از برگشت به خانه نیاز به فردی باشد که از شما مراقبت کند.

مراحل آماده شدن برای عمل جراحی:

  • بعد از نیمه شب قبل از عمل جراحی نباید هیچ غذا یا نوشیدنی میل کنید.
  • در مورد داروهایی که باید در صبح مصرف کنید با پزشک خود صحبت کنید.
  • یک ساعت پیش از عمل جراحی، توسط پزشک متخصص بیهوشی و بی حسی و یا پرستار متخصص بیهوشی مورد ارزیابی قرار می گیرید.

انواع روش­های جراحی

جراحی آرتروسکوپی شانه
جراحی ارتروسکوپی شانه

ممکن است روش آتروسکوپی یا عمل جراحی باز به عنوان گزینه ­های عمل جراحی به شما پیشنهاد شوند.

آرتروسکوپی

آرتروسکوپی به جراح ارتوپد اجازه می دهد تا یک دستگاه نازک را همراه با لنزهای کوچک و سیستم روشنایی وارد برش­های کوچکی در موضع کند و از این طریق به داخل مفصل نگاه بیاندازد. تصاویر داخل مفصل از طریق یک مانیتور تلویزیون نشان داده می شوند و دکتر با مشاهده این تصاویر می تواند بیماری را تشخیص دهد. عمل جراحی آرتروسکوپی غالباً به صورت سرپایی انجام می شود. بر طبق انجمن ارتوپدی پزشکی ورزشی آمریکا، هر ساله بیش از ۱٫۴ میلیون عمل جراحی آرتروسکوپی در سراسر جهان انجام می شود.

عمل جراحی باز

عمل جراحی باز ممکن است در برخی موارد لازم باشد و نتایج کار حتی از عمل جراحی آرتروسکوپی نیز بهتر به نظر رسد. عمل جراحی باز اغلب از طریق برش­های کوچک چند اینچی انجام می شود.

خواه عمل جراحی از نوع آرتروسکوپی باشد یا باز، بازیابی و توانبخشی این نوع عمل­ های جراحی داخل شانه انجام می شود.


عوارض احتمالی پس از جراحی

همیشه احتمال برخی خطرات در هر عمل جراحی، حتی عمل جراحی آرتروسکوپی، وجود دارد. این خطرات عبارتند از امکان عفونت و آسیب رسیدگی به اطراف رگ­های خونی و عصبی.

بعد از عمل جراحی، داشتن درد، حساسیت به لمس و سفتی طبیعی است. شما می بایست نسبت به برخی علائم و نشانه­ های خاصی که جزء عوارض بعد از عمل هستند آگاه باشید:

  • داشتن تب در روز دوم پس از عمل جراحی
  • افزایش درد و تورم
  • قرمزی، گرما یا حساسیت ممکن است از علائم عفونت زخم باشد.
  • خونریزی غیر معمول (برخی خونریزی­ها بعد از عمل جراحی طبیعی و در واقع مطلوب هستند)
  • بی حسی یا گزگز (سوزنی شدن) بازو یا دست

پیشگیری از مشکلات آینده

ادامه دادن یک برنامه ورزشی به همراه کشش و تقویت روزانه ­ی شانه از اهمیت به سزایی برخوردار است. به طور کلی، بیمارانی که صادقانه درمان­ ها و تمرین­های تجویز شده از سوی جراح ارتوپد و فیزیوتراپیست را دنبال می کنند، بعد از عمل جراحی از نتیجه ­ی بهتری بهره مند خواهند بود.

پزشک ارتوپد شما در واقع پزشکی است که در زمینه تشخیص و درمان سیستم اسکلتی- عضلانی از جمله استخوان­ها، مفاصل، رباط­ها، تاندون­ها، عضلات و اعصاب به روش غیر جراحی و جراحی آموزش ­های گسترده­ای دیده است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

2 × 1 =