گلف البو یا آرنج گلف بازان چیست؟ | دکتر محمد دهقانی دکتر محمد دهقانی اصفهان,دست اصفهان

عمل جراحی گلف البو با آزاد کردن محل اتصال تاندون مشترک فلکسور ها به اپی کندیل داخلی آرنج انجام می شود.

آرنج گلف بازان Golfer’s elbow یا اپی کندیلیت داخلی Medial epicondylitis نام بیماری است که موجب درد در سمت داخلی مفصل آرنج میشود.

گرچه این بیماری در کسانی که گلف بازی میکنند بیشتر دیده است ولی در فعالیت های بدنی دیگر که حرکات خاصی را بطور مکرر تکرار می کنند ( مانند پرتاب اشیاء، استفاده زیاد از تبر، استفاده زیاد از اره) هم ایجاد می گردد.

در سطح داخلی آرنج یک برجستگی استخوانی وجود دارد که درست زیر پوست قابل لمس است. به این برجستگی، اپی کندیل داخلی Medial epicondyle می گویند. عضلات خم کننده مچ دست Wrist flexors که در سمت قدامی یا جلویی ساعد قرار گرفته اند به توسط یک تاندون مشترک به این برجستگی استخوانی می چسبند.

تاندون بافت بسیار محکمی است که عضله را به استخوان متصل میکند. تاندون ها از کنار هم قرار گرفتن رشته هایی از جنس پروتئین خاصی به نام کلاژن Collagen درست میشوند. این رشته های کلاژنی چنان در یک امتداد در کنار هم قرار میگیرند که موجب میشوند تاندون قدرت زیادی در تحمل نیروهای کششی داشته باشد.

علائم بیماری آرنج گلف باز

نشانه بیماری آرنج گلف بازان عبارت‌اند از:

درد و حساسیت در ناحیه داخلی آرنج. گاهی اوقات درد به قسمت داخلی ساعد نیز گسترش می‌یابد. معمولاً درد با حرکات خاص تشدید می‌شود.
سفتی و خشکی آرنج. ممکن است آرنج شما سفت شده باشد و مشت کردن انگشتان دشوار شود.
ضعف. ممکن است دست‌ها و مچ دست ضعیف شوند.
بی‌حسی یا سوزن سوزن شدن دست. این عارضه ممکن است به یک یا چند انگشت گسترش یابد، معمولاً انگشت کوچک و انگشت انگشتری.

ممکن است درد آرنج گلف باز به‌طور ناگهانی یا به‌تدریج ظاهر شود. درد در موارد زیر می‌تواند تشدید یابد:

چرخش چوب گلف یا راکت
فشار دادن یا چنگ زدن توپ
تکان دادن دست‌ها
چرخاندن دستگیره درب
بلند کردن وزنه‌ها.
برداشتن اشیاء هنگامی که کف دست رو به پایین است.
خم کردن مچ دست.

چه موقع به پزشک مراجعه کنیم؟

درصورتی‌که استراحت، کمپرس سرد (کیسه یخ) و داروهای مسکن غیر نسخه‌ای، درد و حساسیت شما را کاهش ندهند، به پزشک مراجعه کنید. در صورت مشاهده علائم زیر، فوراً به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشید:

گرم و ملتهب شدن آرنج و ایجاد تب.
عدم توانایی خم کردن آرنج.
تغییر شکل آرنج.
مشکوک بودن به شکستن استخوان.

عوامل زمینه‌ساز

در موارد زیر خطر ابتلای به بیماری آرنج گلف بازان افزایش خواهد یافت:

داشتن 40 سال یا بیشتر.
انجام فعالیت تکراری، حداقل دو ساعت در روز.
چاقی.
مصرف دخانیات.

عوارض

اگر بیمار تحت درمان قرار نگیرد، آرنج گلف باز ممکن است موارد زیر را در پی داشته باشد:

درد مزمن آرنج
محدود شدن دامنه حرکتی مفصل آرنج
خم شدن ثابت (انقباض) آرنج

تشخیص

بیماری گلف آلبو معمولاً بر اساس بررسی سابقه پزشکی و معاینه بالینی تشخیص داده می‌شود. برای ارزیابی درد و سفتی، ممکن است پزشک به ناحیه آسیب‌دیده فشار وارد کند یا از شما درخواست کند تا آرنج، مچ دست و انگشتانتان را در جهت‌های مختلف حرکت دهید. تصویربرداری اشعه ایکس می‌تواند به پزشک کمک کند تا سایر علل احتمالی درد آرنج مانند شکستگی یا آرتریت را رد کند. به‌ندرت، ازمایشات تکمیلی مانند تصویربرداری MRI نیز ممکن است درخواست شود.

درمان گلف البو

هرچه زودتر درمان را شروع کنید، زودتر می‌توانید فعالیت‌های معمول خود را از سر بگیرد.

استراحت

تا برطرف شدن درد، بازی گلف یا هر فعالیت تکراری دیگر را متوقف کنید. اگر زودتر از موعد مقرر، فعالیت‌های خود را آغاز کنید، ممکن است شرایط شما بدتر گردد.

ناحیه آسیب‌دیده را تحت کمپرس آب سرد قرار دهید.

تا چند روز به مدت 15 الی 20 دقیقه، سه تا چهار بار بر روی آرنج خود کیسه یخ قرار دهید. برای محافظت از پوست خود، بسته یخ را در یک حوله نازک قرار دهید. ماساژ آرنج با یخ به مدت پنج دقیقه، دو تا سه بار در روز می‌تواند مفید باشد.

از مسکن‌های غیر نسخه‌ای کمک بگیرید

می‌توانید از مسکن‌هایی همچون: ایبوپروفن، سدیم ناپروکسن یا استامینوفن استفاده نمایید.

استفاده از آتل یا آرنج‌بند طبی

ممکن است پزشک استفاده از آرنج‌بند طبی را بر روی دست آسیب‌دیده توصیه کند، این کار باعث می‌شود از کشیدگی تاندون و عضلات دست کاسته شود.

تمرینات کششی و تقویتی ناحیه آسیب‌دیده

ممکن است پزشک تمرینات کششی و تقویتی را پیشنهاد کند. فیزیوتراپی یا درمان‌های کاردرمانی می‌تواند در این زمینه مفید باشد.

چند مورد از ورزش‌های مناسب برای درمان این درد عبارت‌اند از:

کشش مچ دست

روش انجام این حرکت به‌صورت زیر است:

بازوی دست آسیب‌دیده را در مقابل خود مستقیم نگه دارید، کف دست به سمت پایین باشد، انگشتان خود را مشت کنید.
مچ دست را به سمت پایین خم کنید.
با دست دیگر خود، به‌آرامی مچ دست را بیشتر خم کنید تا در ساعد خود کشش خفیف تا متوسطی را حس نمایید.
این حالت را حداقل به مدت 15 تا 30 ثانیه نگه دارید.
2 تا 4 بار تمرین را تکرار کنید.
مراحل 1 تا 5 را درحالی‌که انگشتان باز هستند و به سمت کف اتاق قرار دارند، تکرار کنید.

کشش ساعد

روش انجام این تمرین به شکل زیر است:

آرنج آسیب‌دیده را در کنار خود قرار دهید، در حدود 90 درجه آن را خم کنید. سپس درحالی‌که کف دست به سمت پایین است، انگشتان را مشت کنید.
مچ دست را خم نگه داشته، به‌آرامی آرنج را صاف کنید، تا بازویتان در کنار شما قرار بگیرد. سپس مشت خود را به سمت خارج بدن بچرخانید به‌نحوی‌که کف دست به سمت بیرون بدن قرار بگیرد و کشش ملایمی در ساعد احساس شود.
این حالت را حداقل 15 تا 30 ثانیه نگه دارید.
تمرین را 2 تا 4 بار تکرار نمایید.

کشش عضله فلکسور مچ دست

روش انجام ورزش به‌صورت زیر است:

بازوی آسیب‌دیده را در مقابل خود قرار دهید، کف دست‌ها به سمت پایین قرار داشته باشد.
مچ دست خود را خم کنید، تا نوک انگشتان به سمت سقف قرار بگیرند.
با دست دیگر خود، به‌آرامی مچ دست را بیشتر خم کنید تا کشش خفیف تا متوسطی را در ساعد خود حس کنید.
این حالت را حداقل 15 تا 30 ثانیه نگه دارید.
تمرین را 2 تا 4 بار تکرار نمایید.
مراحل 1 تا 5 را دوباره تکرار کنید، اما این بار، کف دست به سمت بالا باشد، مچ دست را خم کنید به‌نحوی‌که نوک انگشتان به سمت پایین قرار بگیرند.

چرخش مچ دست

این حرکت به‌صورت زیر انجام می‌شود:

ساعد خود را روی یک میز قرار دهید، به‌نحوی‌که دست شما از لبه میز معلق باشد، کف دست‌ها به سمت بالا باشد.
وزنه‌ای به حدود 0.5 تا 1 کیلوگرم را در دست خود قرار دهید. این وزنه می‌تواند یک دمبل، قوطی مواد غذایی یا یک بطری آب باشد.
درحالی‌که ساعد بر روی میز ثابت نگه داشته شده است و کف دست‌ها به سمت بالا می‌باشد، به‌آرامی وزنه را بالا برده و سپس پایین آورید.
این حرکت را 8 تا 12 بار تکرار کنید.
دست خود را عوض کرده و مراحل 1 تا 4 را دوباره انجام دهید.
سپس این تمرین را درحالی‌که کف دست به سمت پایین است دوباره برای هر یک از دست‌ها تکرار کنید.

کشش مچ دست در جهت مخالف

دستورالعمل انجام این تمرین به‌صورت زیر است:

روی یک صندلی بنشینید، پاها کمی از هم فاصله داشته باشند، کمی به سمت جلو متمایل شوید. سپس دست آسیب‌دیده را روی ران قرار دهید. دست و مچ دست را جلوتر از مفصل زانو بیاورید.
درحالی‌که کف دست به سمت پایین است، انتهای یک باند ورزشی را در کف دست خود بگیرید، و انتهای دیگران را در زیر کف پا قرار دهید.
به‌آرامی مچ دست خود را به سمت بالا بچرخانید و تا 2 شماره بشمارید. سپس دست خود را به‌آرامی پایین آورده و تا 5 شماره بشمارید.
تمرین را 8 تا 12 بار تکرار کنید

خم کردن مچ دست در جهت مخالف

1 . روی یک صندلی بنشینید، پاها کمی از هم فاصله داشته باشند، کمی به سمت جلو متمایل شوید. سپس دست آسیب‌دیده را روی ران قرار دهید. دست و مچ دست را جلوتر از مفصل زانو بیاورید.

درحالی‌که کف دست به سمت بالا است، انتهای یک باند ورزشی را در کف دست خود بگیرید، و انتهای دیگران را در زیر کف پا قرار دهید.
به‌آرامی مچ دست خود را به سمت بالا بچرخانید و تا 2 شماره بشمارید. سپس دست خود را به‌آرامی پایین آورده و تا 5 شماره بشمارید.
تمرین را 8 تا 12 بار تکرار کنید.

کشش گردن به پهلو

این حرکت طبق دستور زیر انجام می‌شود:

برای این‌که این تمرین کششی اثر بهینه داشته باشد، بهتر است شانه خود را تا آنجا که ممکن است پایین نگه دارید. برای کمک به این امر بهتر است ابتدا شانه‌های خود را آرام کرده و به سمت پایین بکشید می‌توانید برای این کار از یک صندلی کمک بگیرید.
سر خود را از شانه‌ای که در طرف آرنج آسیب‌دیده قرار دارد، دور کنید و به سمت شانه مخالف نزدیک کنید. برای مثال، اگر آرنج دست راست شما درد داشته باشد، شانه سمت راست را به‌طرف پایین بکشید و سر خود را به سمت شانه چپ متمایل نمایید.
15 تا 30 ثانیه این حالت را نگه دارید. اجازه دهید وزن سر، ماهیچه‌های شما را تحت کشش قرار دهد.
اگر بخواهید کشش را کمی افزایش دهید، می‌توانید به‌آرامی به کمک دست دیگر خود، سر را به سمت شانه بکشید. برای مثال، اگر آرنج دست راست شما درد داشته باشد، از دست چپ خود استفاده کنید تا به‌آرامی سر خود را به سمت شانه چپ بکشید.
تمرین را 2 تا 4 بار تکرار نمایید.

تمرین استقامتی چرخش ساعد

این تمرین به‌صورت زیر انجام می‌شود:

1 . روی یک صندلی بنشینید، پاها کمی از هم فاصله داشته باشند، کمی به سمت جلو متمایل شوید. سپس ساعد دست آسیب‌دیده را روی ران قرار دهید. دست و مچ دست را جلوتر از مفصل زانو بیاورید.

درحالی‌که کف دست به سمت بالا است، انتهای یک باند ورزشی را در کف دست خود بگیرید، و انتهای دیگران را در زیر کف پا قرار دهید.
درحالی‌که مچ دست را صاف نگه داشته‌اید، به‌آرامی به سمت داخل بدن بچرخانید و تا 2 شماره بشمارید. سپس دست خود را به‌آرامی به موقعیت قبلی بازگردانده و تا 5 شماره بشمارید.
تمرین را 8 تا 12 بار تکرار کنید.

چرخش ساعد به سمت خارج

این حرکت به شکل زیر انجام می‌شود:

درحالی‌که کف دست به سمت پایین است، انتهای یک باند ورزشی را در کف دست خود بگیرید، و انتهای دیگران را در زیر کف پا قرار دهید.
درحالی‌که مچ دست را صاف نگه داشته‌اید، به‌آرامی به سمت خارج بدن بچرخانید و تا 2 شماره بشمارید. سپس دست خود را به‌آرامی به موقعیت قبلی بازگردانده و تا 5 شماره بشمارید.
تمرین را 8 تا 12 بار تکرار کنید.

فشار وارده بر تاندون‌های آرنج را کاهش دهید

آرنج خود را با یک باند کشی ببندید یا از یک آرنج‌بند طبی استفاده نمایید.

به‌تدریج به فعالیت‌های معمول خود بازگردید

هنگامی که درد شما برطرف گشت، حرکات ورزشی یا فعالیت‌های خود را به‌آرامی از سر بگیرید. نحوه صحیح تمرین با چوب گلف یا راکت را با مربی خود مرور کرده و در صورت لزوم اصلاحات لازم را انجام دهید.

در مورد مناسب بودن عمل جراحی با پزشک خود مشورت نمایید

به‌ندرت ممکن است جراحی لازم شود. اگر علائم و نشانه‌های شما در ظرف 6 تا 12 ماه به درمان‌های محافظه‌کارانه پاسخ ندهند، ممکن است عمل جراحی توصیه شود. در این زمینه یک روش جدید جراحی در دسترس است که با حداقل تهاجم و به کمک دستگاه اولتراسوند، بافت اسکار از تاندون‌ها جدا می‌شود تا درد کاهش یابد. در این خصوص تحقیقات بیشتری موردنیاز است.

گزینه‌های درمان‌های دیگر

تزریق کورتیکواستروئیدها (کورتون) یکی دیگر از گزینه‌های درمانی می‌باشد، اما اثر آن در کوتاه‌مدت است. یک روش درمانی جدید که این روزها مورد استفاده قرار می‌گیرد، تزریق پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) است. در این روش مقداری از خون شما گرفته می‌شود، سپس در دستگاه سانتریفیوژ قرار داده می‌شود تا پلاسمای غنی از پلاکت آن جدا شود، سپس محلول به‌دست‌آمده در ناحیه آسیب‌دیده تزریق خواهد شد. طب سوزنی و شاک ویو تراپی نیز از انواع دیگر درمان‌ها هستند. درد اکثر افراد با استراحت، یخ و مسکن‌ها بهبود خواهد یافت. بسته به شدت وضعیت شما ممکن است درد چند ماه یا چند سال باقی بماند، حتی اگر شما فشار وارده را کاهش دهید و مطابق دستورالعمل‌های گفته شده از دست خود استفاده نمایید. گاهی اوقات ممکن است درد مجدداً عود کند و یا مزمن شود.

پیشگیری

شما می‌توانید با رعایت اقدامات لازم، شانس ابتلای به بیماری آرنج گلف بازان را کاهش دهید:

تقویت ماهیچه‌های ساعد

به کمک وزنه سبک و یا فشار توپ تنیس ساعد خود را تقویت کنید. حتی تمرینات ساده می‌تواند به عضلات شما کمک کند تا فشار و استرس فیزیکی ناگهانی را خنثی کنند.

تمرینات کششی قبل از شروع فعالیت‌ها

برای گرم کردن ماهیچه‌های خود چند دقیقه قدم بزنید و یا آرام بدوید. سپس قبل از شروع تمرینات ورزشی تمرینات کششی را به‌آرامی انجام دهید.

اصلاح فرم و حالت بدن

صرف‌نظر از نوع ورزشی که انجام می‌دهید، از مربی خود بخواهید تا فرم و نحوه انجام حرکات ورزشی شما را بررسی نماید تا از ایجاد فشار اضافه بر عضلات خودداری شود.

از تجهیزات مناسب استفاده کنید

اگر از چوب‌های گلف قدیمی‌تر استفاده می‌کنید، آن را به چوب‌های گرافیت سبک‌تر و جدید ارتقاء دهید. اگر تنیس بازی می‌کنید، راکت با دست کوچک یا سر سنگین می‌تواند خطر ابتلای به بیماری گلف آلبو را افزایش دهد.

بلند کردن اشیا به روش مناسب

هنگام بلند کردن هر شیء – ازجمله وزنه‌های آزاد – مچ دست خود را سفت و محکم نگه دارید تا نیروی وارده به آرنج کاهش یابد.

در مواقع لازم استراحت کنید

سعی کنید از آرنج خود بیش‌ازحد استفاده نکنید. در صورت بروز اولین نشانه‌های درد، به دست خود استراحت بدهید.