درمان دررفتگی های شانه در اصفهان
درمان دررفتگی استخوان بازو در مفصل شانه، کتف متحرک ترین مفصل بدن انسان است که می تواند در هر سه صفحه حرکت کند. خود مفصل از سطح مفصلی کتف (حفره گلنوئیدی)، سر استخوان بازو، که کاملاً با حفره شکل و ترقوه مطابقت دارد، تشکیل شده است. سر استخوان بازو به لطف غلتک غضروفی که در لبه حفره گلنوئید قرار دارد و بافت همبند که کپسول مفصلی را تشکیل می دهد در موقعیت مناسبی قرار می گیرد. ماهیچه ها و تاندون های اطراف مفصل، ثبات و قدرت آن را تضمین می کنند.
دررفتگی استخوان بازو در مفصل شانه
دقیقاً همین تحرک به دلیل کوچک بودن سطح تماس سطوح مفصلی است که مقصر دررفتگی ها و صدمات شانه است. دررفتگی شانه نقض ثبات است، که در آن، در نتیجه ضربه فیزیکی، سر استخوان بازو از حفره گلنوئید خارج می شود. دررفتگی استخوان بازو در مفصل شانه به صورت قدامی (شایع ترین)، خلفی و تحتانی (بسته به جهت جابجایی سر استخوان بازو) است.
دررفتگی معمولی شانه
گاهی اوقات دررفتگی های مکرر کتف بدون ضربه شدید اتفاق می افتد. کافی است شانه را بگیرید و به سمت بیرون بچرخانید: به عنوان مثال، هنگام تاب خوردن برای ضربه زدن به توپ، تلاش برای پرتاب سنگ، گذاشتن دست ها پشت سر، پوشیدن لباس، شانه کردن و غیره به صورت دوره ای، دررفتگی شانه می تواند در خواب نیز رخ دهد. به چنین مشکلات دررفتگی هایی عادتی شانه می گویند. ایجاد دررفتگی معمولی شانه را می توان با آسیب به بسته نرم افزاری عصبی عروقی، لب مفصلی، شکستگی حفره گلنوئیدی کتف و غیره تسهیل کرد.
اغلب، دررفتگی معمولی به عنوان عارضه دررفتگی تروماتیک به دلیل اشتباهات انجام شده در درمان ایجاد می شود: بی توجهی به بیهوشی در بیماران، خشونت در افراد، ضعیف بودن و یا عدم تحرک و فعالیت بدنی اولیه که در نهایت منجبر به، بافت‌های آسیب‌دیده شانه: کپسول، رباط‌ها و ماهیچه‌های اطراف مفصل با قصد ثانویه با تشکیل اسکارهای پایدار بهبود می‌یابند و عدم تعادل عضلانی ظاهر می‌شود. ناپایداری مفصل شانه با نتیجه دررفتگی معمولی ایجاد می شود.
علل اصلی دررفتگی شانه
- صدمات ناشی از افتادن روی بازوی کشیده یا ضربه مستقیم به ناحیه شانه
- ناهنجاری های مادرزادی مفاصل و استخوان ها (بیش حرکتی و غیره)
- حرکات چرخشی یکنواخت مکرر که برای مدت طولانی تکرار می شوند (مثلا برای ورزشکاران)
علائم دررفتگی شانه
دررفتگی استخوان بازو راست یا چپ با علائم زیر آشکار می شود:
- درد شدید در ناحیه آسیب دیده
- تغییر در شکل مفصل شانه (مفصل ممکن است محدب، فرورفته شود، طرح کلی واضح تری به دست آورد).
- عدم تحرک در شانه (نقض آناتومی مفصل حرکت را غیرممکن می کندو سر شانه نمی تواند در رابطه با حفره کتف بلغزد).
- تورم و وجود خونریزی در بافت های نرم ناحیه شانه
- حرکات فنری که هنگام تلاش برای خم کردن غیرفعال بازوی خود ظاهر می شوند.
علائم خاص دررفتگی شانه بر اساس نوع آن مشخص می شود:
- دررفتگی قدامی شانه : سر شانه در قسمت قدامی قابل لمس است، در حالی که در ناحیه مفصل وجود ندارد، بازو خم شده و به سمت خارج منحرف شده است.
- دررفتگی خلفی شانه : سر شانه در یک مکان غیر معمول لمس می شود، برآمدگی آن به سمت عقب هدایت می شود، بازو همچنین موقعیت اجباری پیدا می کند.
- دررفتگی پایین شانه : سر بازو به داخل حفره زیر بغل می رود، مفصل از بالا توخالی به نظر می رسد.
علت دررفتگی استخوان شانه
دررفتگی ضربه ای شانه در صورتی رخ می دهد که نیروی ضربه مکانیکی وارد شده به ناحیه شانه از قدرت کششی دستگاه رباط-کپسولی بیشتر شود. صدمات می تواند مستقیم یا غیر مستقیم باشد. مستقیم ضربه ای به مفصل شانه و غیرمستقیم کشیدن ناگهانی بازو یا بلند کردن بارهای سنگین است.
تشخیص دررفتگی شانه
فرایند تشخیص دررفتگی شامل معاینه دقیق بیمار، لمس مفصل آسیب دیده و قرار دادن اشعه ایکس در دو برجستگی مفصل آسیب دیده است. با کمک اشعه ایکس به دست آمده، بهترین دکتر دست نوع دررفتگی، وجود شکستگی را مشخص می کند و با روش کاهش مشخص می شود. در موارد جدی تر، فوق تخصص شانه ممکن است توموگرافی کامپیوتری و تصویربرداری رزونانس مغناطیسی را برای روشن شدن تشخیص تجویز کند . در صورت وجود صدمات جدی، مشاوره با جراح شانه و کتف در اصفهان ضروری است.
درمان دررفتگی استخوان بازو
برای بازگرداندن عملکرد طبیعی مفصل شانه، بیمار باید فوراً به بخش اورژانس منتقل شود، جایی که به او کمک های اولیه برای مراقبت و پیشگیری از آسیب بیشتر ارائه می شود. با دررفتگی شانه، درمان در چند مرحله انجام می شود.
- تسکین درد (بی حسی موضعی یا بیهوشی عمومی که توسط پزشک تعیین می شود)
- کاهش دررفتگی (درمان های اولیه و یا جراحی شانه، بر اساس اندیکاسیون ها)
- بی حرکتی (تثبیت اضافی دررفتگی کاهش یافته با بانداژ یا گچ، مدت 3-6 هفته)
- مصرف داروهای مسکن و ضد التهاب
- توانبخشی برای بهبود عملکرد شانه دررفته
درمان های دررفتگی شانه
دررفتگی شانه بسته به نوع آسیب و عوامل خطر ناپایداری مفصل به روش های مختلفی قابل درمان است. درمانهای معمول شامل کاهش دررفتگی در اسرع وقت تحت بیهوشی کافی (بی حسی منطقه ای یا داخل وریدی کوتاه مدت) است. پس از قرار دادن استخوان در مفصل شانه در وضعیت صحیح، بیحرکتی به مدت 2-3 هفته انجام می شود. پس از برداشتن باند گچ، درمان ترمیمی با هدف توسعه اندام فوقانی انجام می شود.
دررفتگی شانه در بزرگسالان
درمان دررفتگی شانه در بزرگسالان دارای چندین مزیت است، که اولین مورد به حداقل رساندن عوارض است. با این حال، این روش بدون اشکال نیست، به ویژه، نیاز به بی حرکتی طولانی مدت و توانبخشی تا شش ماه می باشد. علاوه بر این، فراوانی عود دررفتگی و بی ثباتی مزمن در مفصل پس از درمان افزایش می یابد (تعداد این عارضه به گفته محققان مختلف بین 20 تا 90 درصد است). این شرایط اندیکاسیون های درمان جراحی دررفتگی شانه را گسترش می دهد.
درمان جراحی برای دررفتگی شانه
اندیکاسیون های جراحی در بیماران دررفتگی شانه در درجه اول با وجود عوامل خطری تعیین می شود که احتمال دررفتگی معمولی در آینده را افزایش می دهد:
- سن کم بیمار همراه با افزایش فعالیت بدنی
- فعالیتهای ورزشی
- نارسایی بعات بیحرکتی
- آسیب ضربه ای به دست غالب
- آسیب اولیه شدید
- مشکلاتی در هنگام تغییر موقعیت
- وجود آسیب قابل توجه داخل مفصل شانه
در حال حاضر، جراحی آرتروسکوپی شانه روش ارجح برای تثبیت جراحی دستگاه کپسولی-رباط مفصل شانه در نظر گرفته می شود. تکنیک و ابزار پیشرفته امکان دستیابی به بهترین نتایج فوری و طولانی مدت را فراهم می کند. مزایای بارز مداخلات آرتروسکوپی نسبت به جراحی های باز، حداقل ضربه، ارزش بالا و حداقل خطر عود است.
جلوگیری از دررفتگی شانه
پیشگیری از دررفتگی شانه بر اساس پیشگیری از آسیب است. هنگام انجام ورزش، رعایت تکنیک صحیح تمرین و استفاده از گیره های مخصوص هنگام بلند کردن بارهای سنگین بسیار مهم است.
بهبودی پس از دررفتگی شانه
اقدامات توانبخشی شانه در چند مرحله انجام می شود. در مرحله اولیه و هفته اول پس از آسیب، به بیمار آموزش داده می شود که با محدودیت هر گونه عمل در مفصل شانه استراحت کند، کمپرس سرد اعمال می شود، پزشک شانه الکتروفورز را تجویز می کند. برای جلوگیری از آتروفی بیشتر عضلات دست، توصیه می شود دست ها و مچ ها را گرم کنید.
در مراحل بعدی، تقویت تدریجی تمرینات شانه برای رشد دست وجود دارد (مجموعه ای از تمرینات به صورت جداگانه برای هر بیمار انتخاب می شود)، روش های مختلف فیزیوتراپی تجویز می شود. با رعایت دقیق تمام توصیه های پزشک معالج شانه، ادامه انجام حرکات ورزشی شانه برای تقویت مفصل و رعایت الزامات ایمنی اولیه، می توانید از عواقب جدی (به عنوان مثال، دررفتگی مجدد و غیره) جلوگیری کند.
توانبخشی بعد از دررفتگی شانه
توانبخشی فعال پس از دررفتگی شانه پس از پایان دوره بی حرکتی شروع می شود. توانبخشی شامل:
- تمریناتی برای بازگرداندن دامنه حرکتی طبیعی در مفصل شانه
- تمریناتی برای تقویت تثبیت کننده های پویا شانه
- تمریناتی برای تقویت تثبیت کننده های پویا شانه و تیغه شانه
- آموزش برای بازگرداندن ارتباط حس عمقی (عصبی-عضلانی).
توانبخشی همچنین شامل فیزیوتراپی و ماساژ است.
پس از دررفتگی مفصل شانه چه زمانی فرد می تواند به ریتم معمول فعالیت های روزمره خود بازگردد؟
معمولا پس از چنین آسیبی، بیماران 3-4 ماه پس از آسیب به فعالیت بدنی باز می گردند. ورزشکاران حرفه ای می توانند پس از میانگین شش ماه با بار استاندارد کمربند شانه ای به تمرینات فعال بازگردند. در برخی موارد، ربودن و اکستنشن شانه تا 1 سال محدود می شود.
چرا دررفتگی پایین شانه خطرناک است؟
یک بسته عصبی عروقی بزرگ از زیر بغل عبور می کند. اگر سر شانه وارد ناحیه زیر بغل شود، این عروق تحت فشار مکانیکی قرار می گیرند. این خطر آسیب ایسکمیک به اندام فوقانی را افزایش می دهد و ممکن است باعث فلج ماهیچه هایی شود که توسط تنه عصبی فشرده شده کنترل می شوند.
توصیه پزشکی دکتر مفصل شانه اصفهان
به یاد داشته باشید سایت دکتر دهقانی فوق تخصص دست در اصفهان، درمان یا توصیه پزشکی ارایه نمی کند. انتشار مقاله درمان دررفتگی استخوان بازو در مفصل شانه، صرفا جهت ارتقا دانش شما مخاطب گرانقدر انجام شده است و لازم است جهت درمان و مشاوره پزشکی از بهترین پزشکان شهرتان استفاده کنید تا روند و طول درمان شما به حداقل برسد.